تفاوت در بقای ماهی آزاد وحشی و پرورش یافته به خوبی ثبت شده است. جانسون و فلمینگ گزارش کردند که میانگین بقای ماهی قزل آلا اقیانوس اطلس وحشی از تخم تا حشرات 1.7٪ (محدوده 0.14-6.5٪) است.
بقای آب شیرین در ماهی قزل آلا پرورشی مربوطه ممکن است تقریبا 20 برابر بیشتر باشد.
در سال اول بقای بیش از 60 درصد در قزل آلای سر فولادی پرورشی مشاهده شده است، در مقایسه با کمتر از 2 درصد و کمتر از 1 درصد برای سر فولادی زمستانه تولید شده به طور طبیعی و سر فولادی تابستانی می باشد.
بنابراین، ماهی‌های آزاد پرورش‌یافته، به‌طور قابل‌توجهی نسبت به ماهی‌های وحشی، حشرات بیشتری را برای هر والدین تولید می‌کنند و تفاوت انتخابی بین انواع ایجاد می‌کنند.
بقای ضعیف در طول دوره آزاد در دریا، برتری بقای ماهی آکواریومی آب شور آزاد در آب شیرین را نسبت به ماهی آزاد وحشی معکوس می کند.
در ذخایر بوریشول، میزان زنده ماندن ماهی قزل آلا وحشی زمستانی یک دریا از دود تا بالغ به طور متوسط 8٪ (2.9-12.6٪) بود، اما فقط 2٪ (0.4-4.4٪) برای ماهی زینتی گیاه خوار دامداری دریایی است.
در رودخانه ایمسا، میانگین بقای دریا در طی 14 سال مطالعه برای ماهیان وحشی 9/8 درصد و برای ماهیان پرورشی رها شده به‌عنوان سملت‌های 1 و 2 ساله به ترتیب 9/8 درصد و 3/3 و 9/2 درصد بود.
در دریای بالتیک، میزان زنده ماندن در ماهی سرخو محلی قزل آلا وحشی 4.5 برابر بیشتر از ماهی آزاد پرورشی بود. تفاوت در بقای دریا در سالهای کم بقا بیشتر از سالهای بقای زیاد بود.
- منابع:
- تبلیغات:
