اگرچه نایلون بسته بندی طرح دار ، پلاستیکی هستند، اما معمولاً نمی‌توان آنها را در سطل‌های بازیافت کنار خیابان بازیافت کرد. این ماده اغلب باعث می‌شود که تجهیزات مورد استفاده در کارخانه‌های بازیافت گیر کنند، بنابراین مجبور به توقف ماشین‌های بازیافت و کاهش سرعت عملیات روزانه می‌شوند.
با این حال، کیسه های پلاستیکی 100٪ قابل بازیافت هستند. برای بازیافت آنها، کاربر باید آنها را در محلی که فیلم پلاستیکی را می پذیرد، رها کند. معمولاً این به معنای بازگرداندن آنها به خواربار فروشی یا خرده فروشی بزرگ دیگر است.
کیسه های پلاستیکی به عنوان سوخت های فسیلی شروع می شوند و به زباله های مرگبار در محل های دفن زباله و اقیانوس ها ختم می شوند.
پرندگان اغلب کیسه های پلاستیکی خرد شده را با غذا اشتباه می گیرند و معده آنها را با زباله های سمی پر می کنند. برای لاک پشت های دریایی گرسنه، تشخیص چتر دریایی و کیسه های پلاستیکی شناور تقریبا غیرممکن است.
ماهی ها هزاران تن پلاستیک را در سال می خورند و آن را در زنجیره غذایی به ماهی های بزرگتر و پستانداران دریایی منتقل می کنند. میکروپلاستیک ها نیز توسط افراد از طریق غذا و در هوا مصرف می شوند.
تخمین زده می شود که در سراسر جهان، مردم هر هفته معادل یک کارت اعتباری پلاستیک مصرف می کنند، و پیش بینی می شود که تا سال 2050 تعداد پلاستیک بیشتر از ماهی در دریا باشد.
صنعت سوخت فسیلی قصد دارد تولید پلاستیک را تا 40 درصد در دهه آینده افزایش دهد. این غول‌های نفتی به سرعت در حال ساخت کارخانه‌های پتروشیمی در سراسر ایالات متحده هستند تا گاز شکسته شده را به پلاستیک تبدیل کنند.
این به معنی پلاستیک بیشتر در اقیانوس‌های ما، انتشار گازهای گلخانه‌ای بیشتر و آلودگی هوای سمی‌تر است که بحران آب و هوایی را تشدید می‌کند که اغلب به طور نامتناسبی بر جوامع رنگین پوست تأثیر می‌گذارد.
