در طول قرن‌ها مکانیسم‌های زمان‌سنجی که توسط آب هدایت می‌شد بهبود یافتند و پیچیده‌تر شدند و قیمت ساعت ایستاده جدید و شیک را تغییر دادند.
در حدود 270 سال قبل از میلاد، مهندس اسکندریایی Ctesibius ساعت‌های آبی را طراحی کرد که زنگ‌ها را به صدا در می‌آورد، عروسک‌ها را حرکت می‌داد و باعث می‌شد پرندگان مکانیکی آواز بخوانند.
که پیش‌گویی از پیشرفت بعدی ساعت فاخته بود، یک ساعت دیواری تزئینی یا قفسه‌ای که ساعت‌ها را با صداهایی شبیه صدای فاخته اعلام می‌کند.
از سال 700 تا 1000 پس از میلاد، منجمان عرب ساعت آفتابی را بهبود بخشیدند و با استفاده از دانش خود در زمینه نجوم، حرکت متغیر خورشید را در طول یک سال تصحیح کردند.
زمانی که ساعت‌های مکانیکی به اروپای قرون وسطی رسیدند، روش‌های زمان‌سنجی خیلی بیشتر از مصریان باستان پیشرفت نکرده بود.
با این حال، اندازه گیری فواصل زمانی کوتاه با ساعت شنی امکان پذیر بود، یک لیوان کمر باریک که یک ساعت یا افزایش زمان دیگر را با زمانی که شن، آب یا جیوه از محفظه بالایی به محفظه پایینی می گذرد اندازه می گیرد. جستجو برای ساعت‌های دقیق با رشد بازرگانی اواخر قرون وسطی و اولین ثمرات انقلاب علمی آغاز شد.
ساعت مکانیکی پیشرفت بزرگی نسبت به دستگاه‌های اندازه‌گیری زمان قبلی مانند ساعت شنی بود. اولین ساعت مکانیکی که در اواسط دهه 1300 اختراع شد، با سقوط وزنه‌های متصل به قطارهای دنده هدایت می‌شد. از آنجایی که توسط اصطکاک تنظیم می شد، بسیار نادرست بود – به اندازه دو ساعت در روز.
پیشرفت علمی بزرگی که منجر به توسعه ساعت‌های دقیق شد، در سال 1583 رخ داد، زمانی که گالیله نشان داد که ضربات متوالی یک آونگ همیشه در مدت زمان یکسانی انجام می‌شود، صرف نظر از فاصله‌ای که آونگ در آن نوسان می‌کند.
با این حال، حدود 70 سال بعد، این کشف برای تنظیم ساعت اعمال شد. در سال 1656، ستاره شناس و فیزیکدان هلندی کریستیان هویگنس، اولین ساعت وزنی را طراحی کرد که در آن حرکت توسط یک آونگ کنترل می شد.
حدود یک دهه بعد، رابرت هوک، فیزیکدان انگلیسی، دستگاهی به نام فرار را اضافه کرد و اولین ساعت آونگی دقیق را تولید کرد. در سال 1680 یک عقربه دقیقه به عقربه ساعت اضافه شد و چند سال بعد ساعت آونگی دارای عقربه دوم بود.
